Profetie

Het was woensdag 15 mei 2002. DGL fietste als 14-jarige jongen zijn krantenwijk. Vier keer in de week reed hij de twintig kilometer lange route langs de Westerhuizingerweg en de Hoofdweg. Aan één van de aangelegen zandpaden, genaamd De Talmabuurt, woonde een wijze oude man. Een boer in hart er nieren en een man die van voetbal hield.

Meeuwis Spijkerman was zijn naam. DGL bracht hem getrouw vier dagen in de week zijn krant en maakte geregeld een praatje met hem. Zodoende kwamen zij op die 15e mei op het onderwerp van de Champions League finale tussen Real Madrid en Bayer Leverkusen. DGL vertelde hem dat er geen mogelijkheid was dat hij die wedstrijd kon kijken. Het was de tijd dat ieder huishouden nog 1 televisie had en rond die tijd keek zijn moeder naar iedere mogelijke soapserie die er was. De oude wijze man nodigde DGL uit om die avond de finale bij hem aan de Talmabuurt te komen kijken.

Het werd een memorabele avond. Het was het seizoen waar Leverkusen overal tweede werd. In de Bundesliga, in de DFB Pokal en ook die avond in de Champions League. Robert Carlos werd diep gestuurd over de linkerflank. Hij lepelde de bal op een rare manier voor. Daar stond Zinedine Zidane op randje zestien die de bal op legendarische manier binnen volleyde, waardoor Real Madrid met 2-1 won.

Die avond voorspelde Meeuwis: 'Ooit zal mijn dochter drie zonen krijgen. Drie voetballende zonen. De wereld zal ze kennen als Kwik, Kwek en Kwak. In het begin zullen zie niet opvallen. Tegenstanders zullen soms denken dat er in een wedstrijd maar 1 is, ook al zullen het er drie zijn. Maar tijdens een weekend rondom Pasen zal Kwek op staan. Hij zal als eerste van de drie zijn stempel drukken. Hij zal de wereld laten zien dat ze er zijn.'

De kleine DGL luisterde vol ongeloof naar de profetie van de wijze oude man en net als de  legendarische finale, was hij de woorden van Meeuwis uit de Talmabuurt nooit vergeten.

Het werd 30 maart 2024. Bijna 22 jaar jaar later. Paasweekend. Das Dritten trad aan tegen FC Ommen 10. Op het grasveld naast de sporthal betraden 16 krijgers het strijdtoneel. Op de rechterflank stond Kwik. Zijn broertjes Kwek en Kwak namen plaats op de bank. Net zoals afgesproken zouden alle broers een half uur speeltijd krijgen. Een door Bonemans en DGL bedacht roulatiesysteem om de overvloed aan spelers te handelen.

Kwik speelde kwiek (een klein beetje Kale Pirlo humor kan geen kwaad). Na sterk doorgaan bij de achterlijn kreeg Kwik de bal voor. Puddy faalde helaas jammerlijk. Toch voelden DGL, Eltoy en Skip dat er iets bijzonders zou  kunnen gebeuren die dag. Kwak kwam na het half uur voor Kwik en zette de lijn door. DGL dacht even terug aan die woensdagavond in 2002. Zou dit dan die dag worden?

Na een sterk half uur van Kwak, kwam Kwek. Kwek was ontketend. Sleurend, sprintend en vechtend aan die rechterkant. Das Dritten was door het tweede eigen doelpunt van Meulknik dit seizoen op achterstand gekomen. Geit had de stand halverwege de tweede helft weer gelijk getrokken. En daarna was het woord aan Kwek. Hij kreeg de bal en schoof deze keurig langs de keeper in de goal voor de 2-1. Misschien niet zo mooi als de 2-1 van Zidane, maar minstens zo belangrijk. Het hele team dook op de kleine Kwek die geen idee had wat hem overkwam.

Net als die avond in Glasgow op Hampden Park in 2002 was de 2-1 de eindstand. Zoals Zidane gevierd werd, zo werd Kwek gevierd en samen met hem Kwik en Kwak. En vanaf boven keek opa Meeuwis Spijkerman trots naar beneden. Trots naar zijn drie kleinzonen die de wereld hadden laten zien dat ze er waren.

Sidenoot 1: De eerste drie alinea's zijn waarheidsgetrouw

Sidenote 2: Papa Meulknik geloofde niet dat zijn zoon daadwerkelijk voetbalt. Zodoende kwam hij toch maar eens naar Sportpark de Balk. Hij zal nooit weer komen. Haas zat naast hem op het moment dat zoon Meulknik met een te korte terugspeelbal Das Dritten op  een achterstand zette.

Haas: 'Meulknik senior zat te vloeken: zo speel je toch geen bal. Ik onterf dat stuk **lt vandaag nog'. Sterkte thuis Meulknik!