Meulknik: een akoestisch fenomeen met een bal

Meulknik: een akoestisch fenomeen met een bal

Hij voetbalt nu een kleine anderhalf jaar bij Das Dritten. Bij vlagen zagen we zijn klasse wel eens, maar het was nog niet steady. Tot 28 oktober 2023. Het is een dag geworden waarvan je altijd zult zeggen: ik weet nog precies waar ik was. Een dag zoals de dag dat de Twin Towers instortten. Een dag zoals de dag dat John Lennon neer geschoten werd. Het was de dag dat Meulknik eindelijk zijn onuitputtelijke klasse en talent echt eens liet spreken.

DKB 3 was het slachtoffer. Meulknik begon op de door hem zo gekoesterde linkshalfplek. Het technisch hart was blij dat er geen scouts stonden, want wat ging Meulknik los. Hij combineerde snelheid en techniek en maakte er een ware balletvoorstelling. Balbehandelingen onder zijn kunstige voet door. Scharen tot in de eeuwigheid. Compleet dolgedraaide Krimmenezen. Het was een tantrisch genot om te zien.

Hij frivoolde, hij pirouette, hij (zoals onze dames altijd zeggen) flaneerde over de zijlijn en stuurde de Krimsen stukje bij beetje verder de bossen in. Na de kantine kwamen Jannes en Kocksie nog een DKB-er tegen die verdwaald in de showtuin van Buiter Beton stond de huilen. Volledig zoek gespeeld door de sierlijke en effectieve bewegingen die de toch wat bonkige aanvaller van VVA 3 in zijn mars heeft.

Ook in de passing was hij fenomenaal. Hij vond keer op keer de vrijstaande Pinkel en Rooie Marc omdat hij uiteraard constant driedubbele mandekking kreeg. Achter het stambeen langs en soms zelfs door twee poortjes tegelijk. Het was een lust om te aanschouwen.

Een drie-sterren maaltijd voor de ogen. Een Bugatti Veyron in een gouden kleur. Een dubbele regenboog. Een zonnige dag met een speciaalbiertje op een terras in de bergen van de Andes. Een net verschoond bed in een hotelkamer van een penthouse met uitzicht op Central Park. Een no-paper poep. Een symfonie van Beethoven uitgevoerd door een blind en doof meisje op een piano in een treinstation. Megan Fox in de film Transformers.

Dit alles beschrijft de 45 minuten die verstreken tussen 14.30 uur en 15.15 uur op die bewuste zaterdag. De perfectie en pure schoonheid die alle toeschouwers in die drie kwartier hebben mogen gadeslaan zullen waarschijnlijk nooit meer geëvenaard worden. Een sieraad voor het voetbal, een zijden laken voor het grasveld, een unanieme held voor kleine jonge voetballers, een poster boven je bed.

28 oktober 2023 staat voor altijd in ons hart gegraveerd. De dag waarvan veel mensen zullen zeggen, ik zou alles verkopen om daar bij te zijn geweest. Wij waren erbij, we zullen nooit meer gelukkiger worden.

Meulknik, wij danken jou!